7 maart 2013

Emmeren

Oppenheimer NRC 26-2-13
NRC 26-2-2013, pagina 14
De krant van dinsdag 26 februari j.l. doorbladerend, zag ik op pagina 14 deze kleurige tekening van Ruben L. Oppenheimer staan. Missen kan je zoiets niet. Het was wel duidelijk dat hier het paardenvleesprobleem naar voren werd gebracht. Nadere beschouwing leert dat er ook iets anders naar voren werd gebracht, om het zo maar eens te zeggen. Eerlijk gezegd vind ik de wijze waarop dit onderwerp wordt uitgebeeld, nogal plat.
Wanneer NRC-lezers het met het in de krant gepubliceerde niet eens zijn, en zij uiten daarover hun ongenoegen in een ingezonden stuk, dan hanteren ze steevast de woorden "dat ze zulks van een kwaliteitskrant niet verwachten". Zo ver wil ik niet gaan maar erg fijntjes kan ik het niet vinden. Maar misschien ontgaat de clou me...
Ingezonden brieven mag ik graag lezen, dan blijf je tenminste op de hoogte van wat de NRC-lezer zoal bezighoudt. Op die dinsdag de 26e stonden de ingezonden brieven twee bladzijden verder en als laatste trof ik het hierna afgedrukte exemplaar aan.
NRC 26-2-13 Emmeren
NRC 26-2-2013, pagina 16
Ik moet zeggen dat ik het wel een leerzaam stukje vond, die betekenis van het werkwoord 'emmeren'* was mij niet bekend. Hier wreekt zich waarschijnlijk het feit dat ik niet in dienst geweest ben. Wel wil ik mijn bewondering uitspreken voor de moed van de schrijfster om over dit onderwerp te schrijven. Met haar achternaam had ik me nog wel eens bedacht. 
Nadat ik de inhoud van mijn avondblad de revue had laten passeren, werd mij duidelijk dat dit waarschijnlijk een themanummer was. En dat mag in dit geval wel als een huzarenstukje worden betiteld.

* Van Dale Etymologisch Woordenboek geeft bij 'emmeren':
van Dale Etymologisch Woordenboek

5 opmerkingen:

  1. Ik had er ook nog nooit van gehoord. Weer wat geleerd.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Opmerkelijk! Ik had ook geen idee.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. kan mij daar bij de vorige opmerking gretig bij aansluiten:
    "Weer wat geleerd". En, zo als je weet, is Holland niet mijn vaderland en Nederlands niet mijn moedertaal. Zo heb ik het steeds ermee moeilijk gehad. Immers heb ik het zo maar op straat opgepikt in een tijd (1956) toen er net de nieuw spelling uitkwam en ook geen Nederlander wist hoe je me om moet gaan. Het problem ligt niet in en tekort aan mentale kapaziteiten denk ik maar aan de onlogische taal zelf, zoals de volgende voorbelden laten zien:

    " De onlogische Nederlandse taal!

    het meervoud van slot is sloten
    maar toch is het meervoud van pot geen poten

    Evenzo zegt men altijd: één vat en twee vaten
    maar zal men zeggen één kat en twee katen

    wie gistern ging vliegen, zegt heden ik vloog
    dus je zegt misschien van wiegen, ik woog

    Nee, pardon want ik woog is afkomstig van wegen
    maar...is nu ik voog een vervoeging van vegen?

    En dan het woord zoeken vervoegt men: ik zocht
    en dus hoort bij vloeken miesschien: ik vlocht

    Alweer mis, want dit is afkomstig van vlechten
    maar ik hocht is geen juiste vervoeging van hechten

    Bij roepen hoort riep, maar bij snoepen geen sniep
    bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep

    En evenmin hoort bij slopen ik sliep
    want dat is afkomstig van het schone woord slapen
    maar zet nu niet weer: ik riep bij het rapen.

    Want dit komt van roepen en je ziet het terstond
    zo draaien wij vrolijk in het kringetje rond!

    Van raden komt ried, maar van baden geen bied
    Dit komt weer van bieden, ik hoop dat je het ziet.

    Ook komt hier het bood maar van wieden geen wood
    je ziet de verwarring is akelig groot

    Nog talloos veel voorbeelden zijn te geven
    want gaf hoort bij geven maar lav niet bij leven

    Men spreekt van: wij drinken en hebben gedronken,
    maar niet van: wij hinken, wij hebben gehonken

    t'is, ik weet en ik wist, zo vervoegt men dat,
    maar schrijf je niet bij vergeten, vergist -
    dat is een vergissing, ja moeilijk dat is 't.

    Het volgende geval is bijna te bont
    bij slaan hoort: ik sloeg, niet ik sling of ik slond
    bij gaan hoort: ik ging, niet ik gong of gond

    En noem je soms een mannetjesrat en rater?
    dat gaat wel op bij en kat en een kater.

    Begrijp je nu eindelijk hoe moeilik ik 't had
    ik krijg jullie gebrabbel in geen enkele vat!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, was soll ich davon sagen :)
      't Is maar goed dat we bij onze werkgever vaak Engels spraken...

      Verwijderen
  4. Hans, dat is een pracht gedicht en ja, zo onregelmatig, onsamenhangend en onvoorspelbaar is de Nederlandse taal. Ik begrijp dat je er moeite mee hebt, maar dat hebben zeer veel in Nederland wonenden ook.
    Peter, laat ik nu dat emmeren kennen, maar vind het ook platvloers, lol. Overigens staat emmeren niet in mijn muffe en oude van Dale uit 1956.
    Gek dat de uitdrukking: zit niet te emmeren is, terwijl ze op de emmer stonden. Zal denk ik niet meer lukken met de plastic emmers van tegenwoordig.

    BeantwoordenVerwijderen