In de engste familiekring

Af en toe moet je es een kleine pauze nemen. Dus, na bijna twee jaar, wordt het wel weer eens tijd een stukje voor dit blog te produceren. Met zo'n langdurig intermezzo zou u licht de indruk kunnen krijgen met een folivora* te maken te hebben. Niets is minder waar. De afgelopen periode heb ik gebruikt om de geschiedenis van mijn familie, en in iets beperktere mate, die van mijn betere wederhelft, op papier te zetten en daar een boek van te laten maken. Mede dank zij de boekmaker (wedden dat het geen anglicisme is?) is het een mooie uitgave geworden, gedrukt op mat Silk machine coated 130 grams papier dat zeer geschikt is voor zowel tekst als foto's. Ik heb een traditionele, prettig lezende letter gebruikt: de Times New Roman.

De oplage is zeer bescheiden dus potentiële kopers moet ik teleurstellen, het blijft binnen de familie.

Over tot de orde van dit blog. Ik heb al eerder geschreven over mijn misschien wat merkwaardige gewoonte om rouwadvertenties met aandacht te bezien. Dan vallen mij soms teksten op die ik bijzonder vind of die je misschien ook wel wat anders dan bedoeld zou kunnen uitleggen. Ook namen zijn in de context van het in de rouwadvertentie gestelde soms zeer toepasselijk, vind ik.

Om met die laatste categorie te beginnen, als je iets veel te vroeg doet, heb je kennelijk de wekker niet gezet.

Bij sommige teksten denk je misschien nog dat het onbedoeld wordt neergepend. Maar bij de volgende kan dat toch al haast niet het geval zijn.

Bij het heengaan van een veldsporter vind ik dit wel een goedgekozen tekst.

Deze valt in dezelfde categorie.

Tot tweemaal toe het woord 'dierbaar' gebruiken, dat kan in dit geval haast geen toeval zijn.

Door bepaalde omstandigheden zijn achternamen soms toepasselijker dan je bij de geboorte van een betrokkene misschien zou denken. Een boomkweker die trouwt met een mevrouw Bos, iemand met de naam Huisjes die overlijdt in Huizen (NH), het komt allemaal voor.

Ook de dokter wil nog wel eens bedacht worden, maar niet altijd in positieve zin. Soms valt het in de categorie milde kritiek ...

... en soms wordt er, in dit geval na 13 jaar, fors uitgehaald.

Ook anderen komen aan de beurt.

Zeker in deze tijd vinden crematies en begrafenissen, al dan niet op verzoek van de overledene, plaats in besloten kring, in kleine kring, in beperkte kring of in de familiekring. De volgende kwam ik nog niet eerder tegen.

Het was kennelijk nodig om dit wat archaïsche taalgebruik te bezigen (sic). Als je het zo leest dan moet je wel tot de conclusie komen dat niet de hele familie welkom was.

Soms wordt een rouwadvertentie voorzien van de tekst 'in plaats van kaarten'. Zo te lezen is de persoon die onderstaande mededeling heeft geplaatst, ook op die wijze geïnformeerd over het heengaan van een bekende.

Als je wordt overvallen door de mededeling dat de overledene al begraven is, dan kan je altijd nog op bezoek bij de notaris. Het kon nog wel eens druk worden daar.

In een volgend blog meer over het onderwerp 'rouwadvertenties'. Hiernanogmaals dus.

*

Fotocredit: Door Stefan Laube (Tauchgurke) -
Eigen werk (Stefan Laube) Originally
uploaded at de.wikipedia.org: 2004-10-02
02:26 by Tauchgurke