19 februari 2013

Een knaapje in de klerenkast

Wim van Geffen
Alexander McQueen modeontwerper
NRC Handelsblad 27-2-2010 
Voor de diepere bedoelingen achter dit blog, verwijs ik voor het gemak maar naar de beschrijving in de marge. Een belangrijke aanleiding om er mee te beginnen is mijn nauwelijks te genezen gewoonte om zaken die mij opvallen, bv. in kranten, uit te scheuren of uit te knippen. Die artikeltjes gaan dan steevast in een boekje dat ik over zo'n onderwerp heb. Of ze verdwijnen in een map die ik dan jaren later weer tegen kom. Door ze hier te noteren, kan ik ze in ieder geval wat vlotter terug vinden. 
Mensen die het weten kunnen, zeggen dat het goed is om over je dwangneuroses te praten. Als schrijven ook mag, dan ben ik in ieder geval goed bezig.
Genoeg rechtvaardiging nu, over tot de orde van dit blog. Mijn eerste post maakt meteen duidelijk dat zekere macabere zaken mij toch wel tot enige vrolijkheid stemmen. Ik vond dit knipsel uit NRC Handelsblad terug in bovenstaand boekje van Wim van Geffen.Want een modeontwerper die er een eind aan maakt in een klerenkast, die kan op mijn sympathie rekenen. Een klerenkast die een modeontwerper aan z'n eind helpt, echter niet.
Er zit trouwens wel enige tragiek in het feit dat hij zich in een kast van het leven heeft beroofd. Volgens de Engelse Wikipedia was Alexander McQueen openly gay. Hij zal dus ooit uit de kast gekomen zijn...
In het artikel is ook nog sprake van een vrouwencollectie. Verzamelingen nemen soms bizarre vormen aan. En met een zelfmoordbrief is het ook uitkijken geblazen, zeker voor de geadresseerde.

4 opmerkingen:

  1. Welkom in Blogland. Je lijkt me een interessante nieuwkomer. Ik ga je volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik zag op je andere blog dat je al sinds 2008 bezig bent. Bepaald geen nieuwkomer dus.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Greet
    Inderdaad, maar af en toe eens een ander onderwerp oppakken, dat geeft weer wat afwisseling. Bedankt voor het volgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach Peter, de media kent geen Nederlands. Wat daar niet voor onzin neergekalkt wordt is ongelooflijk. Het grootste probleem is dat de doorsnee mens zo vaak zo veel fouten leest, dat ze het geschrevene als normaal beschouwen, of gewoon niet weten wat ze lezen.
    Inderdaad kan het soms op onze lachspieren werken.
    Ik ga dit blog ook volgen vooral omdat ik uit een taalprecieze familie stam.
    Een verzoekje aan jou: zou je mij als je blieft op mijn fouten willen wijzen en hiermee mijn moeder kunnen vervangen?

    BeantwoordenVerwijderen